Męka i śmierć Chrystusa we Mszy Świętej wyrażona. (2)

Rozważanie Mszy Świętej ze starego modlitewnika, „Złoty ołtarz wonnego kadzenia przed stolicą Bożą, to iest modlitwy rozmaite Kościołowi S. zwyczayne, które duch gorący Bogu na wonność słodkości chwały Jego ofiarować może.„ (1760r.) Pisownia nieznacznie uwspółcześniona przez Administrację.

Sąd i Policzek.
Kapłan całuje Ołtarz i mówi: Dominus vobiscum; a Pan Jezus odnosi od zbrojnej ręki policzek.

Wstydź się duszo moja, patrzając na rumianą od policzku zadanego Twarz Chrystusową; tyś winna tego Jezusowego męczeństwa, a czemuż nad nim ze wszystkimi swymi afektami nie bolejesz? Chciałaś się nieszczęsna bardziej ludziom niż Bogu upodobać; a toż masz skutek tego twego przeklętego upodobania, zelżywie wyrysowany na Twarzy Boga twojego! Czytaj na Twarzy Chrystusowej z boleścią, miłością, i zawstydzeniem twoim, pismo boleści i zelżywości Boskiej.

Fałszywe świadectwa.
Epistołę kapłan czyta a Żydzi skarżą, fałszywe świadectwa przynosząc, poprzysięgając i potępiając Chrystusa u Kajfasza.

Milczę ja przed Tobą, Jezu mój, kiedy na Cię tak wiele gęb i języków przeklętych otwarto: Jużem się dosyć nagadała przed Tobą i na Ciebie! Teraz Cię w tych okrzykach bronić chcę naśladowaniem niewinności, odwagi i cierpliwości Twojej; którą miłuję i błogosławię z politowaniem nad Tobą, Tobie samemu należytym.

Bluźnierstwo.
Graduał i Trakt czyta kapłan i Pan Jezus odnosi bluźnierstwa, zawiązanie oczu, zeplwanie i policzkowanie u tegoż Kajfasza.

Oj, ty będziesz bluźniła, między bluźniercami Pana Twego, duszo moja? Nie daj tego, Boże! Za bluźnierstwa takie błogosławię Cię z Matką Świętą Twoją, i całym Niebem. Za oczu zakrycie, całe serce, i grzechy moje odkrywam Tobie, za które serdecznie żałując, protestując się przed Tobą, że w żadnym się stworzeniu, tak, jako w Tobie kochać nie chcę, w żadnej piękności stworzonej tak, jako w Tobie, o Najpiękniejszy między synami ludzkimi! Oka mego zatapiać nie myślę póty, póki Ty pierwszą dobrocią i pięknością zostawać będziesz!

Za plwociny oddaję stateczne naśladowanie w zniewagach Twoich, za policzkowania, pokorne dzięki, i ochotne skłonienie twardej szyi mojej na wszelkie przykazania i rady Twoje Boskie.

Wyznanie Chrystusowe.
Kapłan Ewangelię czyta, a Pan Jezus że był Synem Bożym, jawnie wyznawa.

Z Synem Bożym i sędzią poważna tu sprawa twoja duszo moja; błagajże Syna Bożego wyznanie serca twojego, Wiarą Boską oświeconego, żeć On tam jest, był i będzie. Bogiem twoim, serca i miłości twojej na wieki; że On sam jedyny, najgodniejszy błogosławieństwa, naśladowania dziękowania i politowania, a jużeś i Sędziego ubłagała.

Credo kapłan mówi
a Piotr Święty trzykroć się zapiera Chrystusa. Więzienie Chrystusowe.

Piotrowy grzech jest grzechem moim, o! Jak często się Ciebie, Boga mego, zaparła! Szczęście, łaska, pokuta i oczy Twoje boskie na Piotra obrócone, niechaj będą szczęściem moim!Do więzienia Twego niechaj idzie miłość pokutująca moja, ta Cię tam cieszyć, błogosławić, naśladować będzie, choć między nieprzyjaciółmi Twymi. A ja teraz dziękuję Tobie za więzienie Twoje, i mam w gorzkim dla Ciebie sercu politowanie nad Tobą. A gdzież? I w więzieniu z Tobą.

Całuje Ołtarz kapłan, mówi: Dominus vobiscum;
a Żydzi na radzie zarannej Chrystusa pytają, i z jego wyznania własnego potępiają.

Nie pytam, Jezu mój, czym Ty jesteś w sobie beze mnie; ale czym dusza moja bez Ciebie: czymże jest? Próżnością, obrzydliwością Boską, przeklęctwem, ognia wiecznego wieczna materyą i podnietą. A chcesz nie być tą próżnością? Wyzuj miłość własną i wszystkiego stworzenia, a wdziej Boską z innemu Bogu miłemu affektami.

Wyzuwam Boże mój, wyzuwam.

Offretorium kapłan czyni;
a Pan Jezus idzie do Piłata, Judasz desperuje, i haniebnie ginie.

Taki koniec w miłości ziemskiej, nie w Bogu zasadzonej! Ginie tu i z pieniędzmi przeklęty człowiek, nad Boga zamiłowany!

A ty co? Będzieszże jakie nad Boga stworzenie przekładała duszo moja? Uchowaj Boże, uchowaj takiej złości, pierwsza dobroci i ostatnia Jezu mój Naydroższy.

 

Ofiaruje kapłan Chleb i Wino;
a Pana Jezusa prowadzą do Piłata: słucha skarg Pan Jezus i milczy a nakoniec pytającemu odpowiada Piłatowi.

Ucz się duszo moja milczeć, ucz się i mówić do Pana Jezusa twego. Winnaś temu milczeniu Jego miłość, błogosławieństwo, naśladowanie, dzięki, politowanie, a czemuż go nie oddajesz?

 

Obmywa kapłan ręce;
a Pan Jezus idzie do Heroda, cieszy się z Niego Herod i pyta, milczy Pan Jezus i naśmiewanie od króla i sług jego znosi.

Daremne to cieszyć się z Chrystusa po wierzchu, a w sercu Go nie mieć! Musi to być nietrwałe wesele, niepełne, momentalne! Chcesz się ty duszo moja cieszyć trwale i wiecznie? Miejże w sercu Boga twego.