„Katolik zobowiązany jest do posłuszeństwa sprawiedliwemu prawu ustanowionemu przez władzę kościelną. Prawo nazywamy sprawiedliwym, jeśli – pomijając tu inne kryteria – przyczynia się do dobra wspólnego. Prawa liturgiczne Kościoła są pożyteczne, jeśli porządkują służbę Bożą w taki sposób, który pomaga wiernym w możliwie najdoskonalszym uwielbieniu Boga w liturgii i w ich życiu. Ten cel wymaga, aby liturgia przyciągała ludzi i podnosiła ich, karmiła i umacniała ich wiarę, wspierała ich starania w zbliżaniu się do Boga i służeniu Mu, pobudzała w nich miłość Boga i bliźniego i pobudzała gotowość do ofiarowania się.
Prawa i wprowadzane przez nie teksty dotyczące sakramentu eucharystycznej Ofiary muszą możliwie obszernie i jednoznacznie wyrażać jego treść, a wiernych prowadzić do pobożnego uczestnictwa w tym sakramencie i godnego przyjmowania Komunii św.
Prawo nazywamy niesprawiedliwym, jeśli – pomijając znowu inne kryteria – przynosi szkodę wspólnemu dobru.
Niesprawiedliwe prawo nie ma charakteru wiążącego i nie zobowiązuje podlegających prawu. Mogą oni je ignorować. Co więcej, nawet muszą je ignorować, jeśli jego przestrzeganie pociągałoby za sobą wątpliwe skutki. (…)
Władza papieża do wprowadzania zmian w rycie Mszy Świętej w Kościele łacińskim nie ulega wątpliwości. Niemniej jednak władza ta nie jest nieograniczona. Jej granice wytycza prawo Boże. Prawo Boże po pierwsze zabrania papieżowi zmieniania wiary Kościoła. Poza tym zabrania mu również wprowadzania takich zmian w obrzędach, które nie byłyby dla Kościoła pożyteczne, lecz szkodliwe. Władza związana z prymatem papieskim została mu bowiem udzielona dla budowania a nie burzenia. Jeśli więc można udowodnić, że wprowadzone przez Pawła VI zmiany w rycie Mszy św. stanowią pogorszenie w stosunku do stanu wcześniejszego i pociągają za sobą zagrożenie dla wiary, pobożności i obyczajów członków Kościoła, będzie to oznaczało, że wprowadzenie tych zmian było nadużyciem władzy związywania i rozwiązywania udzielonej przez Chrystusa papieżowi”.
Fragment książki: Stara i nowa Msza. Status prawny Ordo Missae, (str.137 i nn).
Autorem tej analizy prawno – kościelnej jest niemiecki kanonista, rocznikowy kolega Josepha Ratzingera, prof. dr Georg May. Jest to analiza zreformowanych obrzędów liturgii Kościoła na tle liturgicznej Tradycji Kościoła. Dotyczy powstałej po II Soborze Watykańskim konstytucji o liturgii oraz wprowadzenia jej przez Pawła VI w życie, aż do powstania Novus Ordo Missae, dotyczy także dogmatycznych i duszpasterskich owoców reformy liturgicznej.
Szczególne podziękowania od naszej redakcji dla Tłumacza, Pana Marcina Beściaka,
z nadzieją na kolejne tłumaczenia tak cennych pozycji.
Naszych Czytelników zapraszamy do nabywania tej cennej, choć niewielkiej książeczki, bowiem w dniach zamętu myśl kanonisty, rysująca precyzyjny obraz zagadnienia, wielu może pomóc odnaleźć potrzebną wiedzę i właściwie miejsce pośród meandrów galopujących „reform” i zmian liturgii, obyczajów i wiary nie tylko w zakresie intelektualnego poznania.
Serdecznie polecamy.
Zamówienia można składać
pod adresem mailowym: swietatradycja@gmail.com,
Konto do wpłat należności:
91 1090 2040 0000 0001 4196 6351
Wartość 55 zł z kosztami wysyłki.
Święta Tradycja versus ocean przeciwności. 