Jeśli zaś zostałeś ustanowiony do czuwania nad ludem i modlitwy za niego, to zaprawdę jesteś odpowiedzialny za ich dusze, dusze tych, których ofiary jadłeś. Jeśli zaś byłbyś leniwy, jakże możesz za nich odpowiadać. Nie przystoi wówczas, abyś jadł ich ofiary. Biskup powinien być nienaganny we wszystkim (…), posiadać rozsądne, prawe i przyzwoite serce. Powinien być człowiekiem prawej wiary i głębokiej miłości, człowiekiem cierpliwym, niezakochanym w srebrze, nie będącym pijakiem, miłującym obcych (czyt: gościnnym), będącym w pełni oddanym nauczaniu.
A jeśli nie byłbyś w stanie wypełnić tego wszystkiego, to dlaczego wziąłeś na siebie tak wielki ciężar? Czyżby dla jakiegoś zysku? To dla tego zysku wielu zostaje biskupami, kapłanami i diakonami. O nich powiedziano: Niech oczyszczą się kapłani zbliżający się do Pana, aby ich Pan wszystkich nie wyniszczył.
Dlaczego patrzysz na ołtarz i kadzidło okiem nieczystym? Dlaczego sam przywiązujesz się do tych przekleństw i tych narzekań, jeśli w świecie są liczne stany. Ci, którzy potrafią w nich żyć, zbawią się od strasznej śmierci, jaka spotka tych, którzy podejmują służbę ołtarza nie tak, jak należy.
Błogosławieni, którzy potrafią przenieść godność z ręki Pana Wszechmogącego i Miłosiernego w te czynności. Ten nie boi się wpaść w ręce Boga żywego. Szczęśliwy również ten, który otrzymuje od Pana błogosławieństwo. A teraz ten, kto usiłuje przywiązać się do ołtarza który budzi lęk, niech stara się być w miejscu świętym w sposób należyty. Pan nie ulitował się nad synami kapłana Helego, bo ich ojciec nie wychował ich należycie w przewodzeniu kapłańskim, aby zachowywali kapłaństwo, lecz zniszczył ich. Tak też zniszczył ostrzem miecza miasto kapłańskie Nob i pozabijał ostrzem miecza mężczyzn i kobiety, młodych i starych, ludzi i ich dobytek, i nie tylko tych, ale mężczyzn noszących lniany efod, a liczba ich to trzystu pięćdziesięciu mężczyzn, którzy padli pod stopami Saula. Powiedziane jest: Opuściłem mój przybytek w Szilo z powodu grzechów kapłanów i niegodziwości ich ojców. A jeśli uczynił to im i całemu ich zgromadzeniu, w przybytku, w którym jako pierwszym było Jego Święte Imię, to co uczyni nam, jeśli zgrzeszymy przeciw Jego Świętemu Przybytkowi?
Jak już powiedziałem innym razem, nikt nie może służyć ołtarzowi będąc nieczystym i umrzeć godną śmiercią. Wręcz przeciwnie, wszyscy, którzy mają ołtarz w pogardzie, zginą śmiercią okropną, oni i inni z ich powodu. Ołtarz jest miejscem, na którym składa się ofiary i miejscem radości dla tego, który się go chwyci z poszanowaniem prawa i w bojaźni Bożej. Ale jest miejscem zguby dla leniwego. Jeśli nie macie siły, aby być prawymi, oddalcie się, abyście nie byli strawieni przez ogień. Albowiem Ten, Który jest na ołtarzu jest ogniem, który nie gaśnie. Powiedział Bóg, że ogień ołtarza nie zgaśnie. Posiadasz moc aby kroczyć drogą Kanonów Apostołów i osiągnąć z nimi wieniec chwały? Jeśli nie czujesz się na siłach, uciekaj daleko, bo prorok Amos pisał: Widziałem Pana stojącego nad ołtarzem ofiarnym i On rzekł: Uderz w ołtarz ofiarny i niech zadrżą drzwi zewnętrzne! Nie oznacza to bowiem ołtarza z drewna, ale sługi ołtarza, którzy przebywają w przybytku, aby modlić się i zanosić przebłagania za grzechy. Powiedział Pan: Naucz kapłanów, aby nauczali lud. Kto nie jest kapłanem ani diakonem, niech nie wzywa tego ludu. Dlatego kapłan modli się za lud, ale trzeba, aby i lud modlił się za kapłana, jak to jest napisane: Daj moc temu, który dla nas jest przygotowany, aby nie znalazł się w grzechu.
Cacones Patrum Graecorum, Atanazy, wersja arabska, c. 5, str. 132. Wyd WAM, ukł i opr. Arkadiusz Baron, Henryk Pietras.
Święta Tradycja versus ocean przeciwności. 
Dodaj komentarz